ZIJN EIGEN KOERS   Er is een tweede stuurman geboren. Of een machinist, walschipper of misschien wel een schrijver, politicus of archeoloog. Voor de schipper in huis is Carsten zijn tweede stuurman. Hij is trots. Trots op zijn broertje, vriendje en kersverse bemanningslid. Zoals een echte schipper laat Walter zien wie de baas is aan boord. Huilen mag zijn stuurman niet. Alleen echte mannen mogen mee naar zee. En hij mag niet te lang in de kooi liggen stinken. De schipper leert zijn maatje ook een goede visserman worden en de fijne kneepjes van het stuurmanschap. Daar waar het echt om gaat, waarvan iedere visserman droomt én wakker ligt. Koersen naar de rijke visgronden en het klusje klaren: vis vangen, veel mooie grote vis! Ze zetten de visnetten weg (lees: ik ruik melk!) en halen ze vervolgens weer naar boven (lees: heel veel melk drinken, zoveel je kunt!) en verwerken de vangst (lees: heerlijke volle luiers produceren). Daarna mag de bemanning even in de kooi kruipen en de oogjes sluiten voordat ze aan de volgende trek beginnen. En dat gaat het nieuwe bemanningslid nog van het beste af. De hele dag en halve nacht, want na 3 uur in de nacht bepaalt deze stuurman zijn eigen koers. Terwijl hij ligt te spoken probeert iedereen hem weer in de kooi te krijgen, zoals het hoort, zoals van tevoren bedacht. Dat is het beste, toch? Of misschien moeten we hem toch zijn eigen koers laten bepalen. Ook midden in de nacht. De koers naar een toekomst als machinist, walschipper of misschien wel schrijver, politicus of archeoloog. En af en toe, voor zijn eigen bestwil, zullen zijn broer de schipper en wij als ouders en verkenners vooropgaan, op de uitkijkpost staan en checken of de kust veilig is…

#caroline over haar twee kinderen en het gezinsleven waarin de visserij een levensstijl is